Voortdurend bevinden we ons in situaties waartoe we ons hebben te verhouden of denken te moeten verhouden. Dit is ten diepste wat mijn geest van nature doet en wat mij mens maakt. Mijn geest neemt waar, ervaart, vergelijkt en handelt. In deze voortdurende activiteit zit mijn mens-zijn besloten. Dit besef werpt licht op de sleutel tot onze eigen verlichting, inzicht, verlossing en bevrijding, de weg van gevangen naar onbevangen leven.

Verdwaling

Velen zoeken een weg via snelle, makkelijke en eenvoudige routes naar een oppervlakkige bevrijding. Voorbeelden zijn: Meditatie tot bevrijding van ongemak, oplossen door op te lossen. Bingen om de geest te vullen met afleiding, weg van de gebeurtenissen van de dag. Consumeren zonder de diepergelegen behoeftes te voeden. Consumeren met eten, drank, drugs, seks, multimedia zijn de makkelijkste wegen. De wegen zonder inspanning zijn uiteindelijk dure wegen. Duur omdat het ten koste gaat van zelfwaardering. Er ontstaat een oppervlakkige vorm van "happy" mits de consumering blijft voortbestaan. Deze wegen zijn routes waarin ware beoefening vermeden wordt, en waarbij hoger doelen niet worden bereikt. In deze dwalingen bestaan er geen hoger doelen, behalve de voortdurende, gemakzuchtige leegte en onvervuldheden. Dit is de weg van persoonlijke dwaling waarbij zelfwaardering en werkelijke vervulling de kosten betalen. Zolang we consumeren wat buiten ons is, voeren we geen innerlijke eigen koers en blijven we verdwalen.

Verzadigen

Het leven verandert voortdurend en zoekt voortdurende een nieuwe balans van transformatie, kostprijs en beloning. Volgens dergelijke wetmatigheden hongerden wij mensen om te overleven. In de westerse wereld hebben we vrijwel allemaal werk, toegang tot voedsel en een dak boven ons hoofd. En toch zijn we allemaal nog uitgerust met de neiging om te zoeken en te consumeren. Het overleven is niet meer noodzakelijk lichamelijk, onze geest is daarmee vervallen tot consumeren om denkbeeldige en gevoelsmatige leegtes te vullen. In veel gevallen consumeren we om het consumeren zelf, "gewoon omdat het kan". Onze geest probeert met minimale inspanning een zo vol mogelijk gevoel na te streven. Uitstel van behoeftes hoeft niet meer, want we kunnen nu met alle middelen onszelf dag en nacht blijven verzadigen.

Voldoening

Verzadiging is slechts een ervaring waarmee het tijdelijk voelt alsog we genoeg hebben gehad. De behoefte naar verzading is een voortdurende terugkerende behoefte. Verzadiging in zichzelf kent dan ook nooit genoeg. Daarmee zijn we op een bepaalde manier terug aan het vallen tot het kindbewustzijn dat meteen een koekje wil en niet kan uitstellen. Verzadiging is dus niet hetzelfde als voldoening. Voldoening is een beloning die komt door een geleverde inspanning in combinatie met uitstel van behoeftes. Voldoening geeft een langduriger heilzamer effect en maakt ons onafhankelijker van de terugkerende aandrang naar verzadiging. We voeden onze geest daarmee op van kindsbewustzijn tot een volwassen en wijzer niveau.

Bevrijding

Mijn geest ervaart voortdurend en probeert zich te verhouden tot de situatie waarin ik me bevind. Mijn geest vergelijkt voortdurend en wakkert behoeftes aan. Behoefte roept op tot handelen om tot bevrediging te komen. Ongemak roept handelen op om tot gemak te komen. Beklemming roept de handelen tot vrijer te zijn. Angst roept handelen op zoals vechten, vluchten of bevriezen. Als we ons kunnen realiseren dat onze behoeftes niet altijd noodzakelijk zijn voor onze eigen overleven, zijn we wellicht ook in staat om onze geest zelf te aanschouwen. Onze behoeftes houden ons gevangen in de cirkel van ontevredenheid, verlangen en verzadiging. We zijn als mens in staat om onze geest te beschouwen en onszelf te bevrijden van onze eigen gemaakte gevangenis. Veel vormen van consumeren zijn niet meer dan het tijdelijk verdringen van onze innerlijke leegte. Onszelf bevrijden levert een vrijheid van blijvende consumptie en verdringing.

Onbevangen

Omdat we mens zijn, en onze aangeboren levensdrift werkelijk is, moeten we onszelf blijven herinneren. Herinneren aan de terugkerende cirkels die telkens opgebouwd worden. Telkens raken we gevangen in een cirkel van verlangen, behoefte, vervulling. Onze geest die voortdurend kijkt, zoekt en handelt, zet ons telkens opnieuw gevangen. Het gevaar dat deze cirkels ingesleten raken is reëel, we zijn tenslotte gewoontedieren... Eenmaal ingesleten paden, zijn moeilijk te doorbreken. We worden steeds onoplettender op ons eigen ingesleten pad.

Een praktisch hulpmiddel is om onszelf te helpen herinneringen. Periodiek samenzijn met gelijkgestemde beoefenaars zijn daar uitermate geschikt voor. Ook kunnen bronteksten of leraren helpen op het pad van bevrijding. Het zijn handelingen die we met onze geest prima kunnen inplannen. Op dergelijke manieren zijn we in staat om onszelf te helpen.

Beoefening naar bevrijding streeft ernaar om ten alle tijde onbevangen te blijven. Dit is het pad waarin uitstel van behoeftes een belangrijke sleutel is. Dit kost een grote en terugkerende inspanning. Deze keer echter met beloning waar alle consumptie in de wereld niet tegenop kan. Het levert namelijk langdurige persoonlijke voldoening en harmonie met jezelf en de wereld om ons. De wereld waarin onze geest van nature tekorten en misvattingen meent te zien.

Bevrijd jezelf en ervaar onbevangen.